Jeśli chcemy znaleźć Jezusa, musimy udać się do Nazaretu
Za sprawą papieża Franciszka w Kościele dokonują się głębokie przemiany. Franciszek wzywa do przekraczania murów kościołów i wychodzenia na ulice oraz na wszelkie peryferia: społeczne, intelektualne i egzystencjalne.
Książka Víctora Codiny, jezuity od ponad 30 lat pracującego w południowoamerykańskich slumsach, pokazuje teologiczne źródła myślenia i działania widoczne w posłudze obecnego papieża. Ludzie wykluczeni, ubodzy, żyjący na marginesie są uprzywilejowanym źródłem refleksji (locus theologicus) Kościoła. Wśród takich bowiem ludzi, w peryferyjnym Nazarecie, żył Jezus, Bóg Wcielony. Nazaret jest symbolem uniżenia Chrystusa, a zarazem niezwykle mocnym wezwaniem do reformy Kościoła i sposobu, w jaki uprawia on teologię.
Trzeba nam wrócić do Nazaretu, do ciszy i modlitwy, do ciężkiej, codziennej i zwyczajnej pracy, do autentycznej solidarności z ludem, do żywej ufności Bogu, który jest źródłem wszelkiej nadziei, do naśladowania Chrystusa, który nas rozumie i kocha miłością bez granic.
Víctor Codina SJ (ur. 1931) – pochodzący z Hiszpanii teolog latynoamerykański. Gdy 1980 roku milicja prawicowej dyktatury rządzącej Boliwią uprowadziła, torturowała i zamordowała jego zakonnego przyjaciela Luísa Espinala, postanowił przyjechać do Ameryki Południowej, by dzielić życie z ubogimi i wykluczonymi. Żyje tam do dziś, łącząc posługę duszpasterską z pracą akademicką.
Za sprawą papieża Franciszka w Kościele dokonują się głębokie przemiany. Franciszek wzywa do przekraczania murów kościołów i wychodzenia na ulice oraz na wszelkie peryferia: społeczne, intelektualne i egzystencjalne.Książka Vctora Codiny, jezuity od ponad 30 lat pracującego w południowoamerykańskich slumsach, pokazuje teologiczne źródła myślenia i działania widoczne w posłudze obecnego papieża. Ludzie wykluczeni, ubodzy, żyjący na marginesie są uprzywilejowanym źródłem refleksji (locus theologicus) Kościoła. Wśród takich bowiem ludzi, w peryferyjnym Nazarecie, żył Jezus, Bóg Wcielony. Nazaret jest symbolem uniżenia Chrystusa, a zarazem niezwykle mocnym wezwaniem do reformy Kościoła i sposobu, w jaki uprawia on teologię.Trzeba nam wrócić do Nazaretu, do ciszy i modlitwy, do ciężkiej, codziennej i zwyczajnej pracy, do autentycznej solidarności z ludem, do żywej ufności Bogu, który jest źródłem wszelkiej nadziei, do naśladowania Chrystusa, który nas rozumie i kocha miłością bez granic.