Taki jestem zaabsorbowany tymi moimi bakteriami, a tu dzisiaj trzeba coś powiedzieć o miłości…
Ojciec Piotr Lenartowicz (1934–2012) – barwna postać krakowskich jezuitów, profesor, filozof przyrody, doktor nauk medycznych, uwielbiany kaznodzieja. Jego niedzielne kazania przez lata cieszyły się niesłabnącą popularnością. Choć był wybitnym jezuitą i naukowcem, nie bał się mówić o własnej grzeszności. Często elektryzował słuchaczy ekstrawagancją i oryginalnymi porównaniami. Nikogo nie pozostawiał obojętnym wobec Słowa Bożego. Wybór jego kazań to źródło wzruszających wspomnień dla tych, którzy go pamiętają, a dla wszystkich, którzy nie zdążyli go poznać – odkrycie, że o Panu Bogu można mówić w sposób głęboki, a jednocześnie prosty. W mądrych homiliach o. Lenartowicza nieustannie słychać pozbawiony patosu zachwyt nad Bożym dziełem stworzenia.
Chciałbym, byście patrząc na świat – na góry i chmury, gwiazdy i księżyc, lasy i pola, zwierzęta i ludzi – przypominali sobie tę prawdę, że Bóg to stworzył, Bóg to kocha i Bóg się tym opiekuje. To jest próba naszej wiary.