Ciekawa, niebanalna, ale i zwyczajna - rozmowa z Dorotą Kolak, wyjątkową aktorką, ale przede wszystkim niezwykłą kobietą. O strachu przed czerwonym dywanem, o niewymawialnym „r”, o bzowej babuleńce i panu Andersenie, o tym, że nie warto bać się Virginii Woolf…, o nalewkach męża i domu wśród sosen. A przede wszystkim o aktorstwie i rolach nie tylko tych na scenie, ale też w życiu. O byciu żoną, matką i babcią, o kąpielach w jeziorze i odnawianiu mebli.Rozmowy odbywały się w różnych miejscach i okolicznościach, często przerywane telefonami od córki, niespodziewanym wyjazdem, a ostatnio pandemią. To prawdziwie babska opowieść o kilkunastu latach spotkań przy kawie i herbacie, bywało że niedokończonych, bez dat i chronologii.Jest taka łagodna, ale to łagodność specjalna - w samym jej środku: smutek, dzikość, radość i melancholia. I wszystko do siebie pasuje. Gigantka teatru, którą kino pokochało późno, za to z wzajemnością. Dorota Kolak w rozmowie z Katarzyną A. Ostrowską mówi: "Jestem tam, gdzie być powinnam". Wdzięczny czytelnik czuje dokładnie to samo. Aktorka jest dzisiaj na samym zawodowym szczycie, ale z tej perspektywy dostrzega każdą rolę, człowieka, sprawę. Zna nas, bo my ją znamy, a dzięki tej świetnej książce poznaliśmy się jeszcze lepiej. To chyba miłość.Łukasz Maciejewski, krytyk teatralny i filmowy Pierwsze kroki w zawodzie stawiałam obok Doroty. Pokazała mi, czym jest wzajemny szacunek i partnerstwo w pracy. To jedna z najważniejszych artystek w moim życiu. Do tej pory to od niej zaczerpnęłam najwięcej.Marta Nieradkiewicz, aktorkaKiedy myślę o Dorocie, przychodzą mi na myśl słowa: mądry człowiek, dobry człowiek, wspaniała kobieta, przyjaciółka, żona, matka, córka i siostra. W tym jest źródło jej wszystkich wyjątkowych ról. Wrażliwość rozdzierająca ze wzruszenia serca i twórców, z którymi pracuje, i widzów, którzy potem oglądają stworzone przez nią postaci. Taka jest Dorota, taka jest jej historia. Niezwykła jak ona sama.Tomasz Wasilewski, filmowy reżyser i scenarzysta Dorota Kolak - urodzona 20 czerwca 1957 roku w Krakowie aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. W latach 1980-1982 występowała w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu. Od 1982 aktorka Teatru Wybrzeże w Gdańsku, gdzie dzięki wybitnym kreacjom i uznaniu publiczności oraz krytyki zdobyła pozycję gwiazdy. Gra najczęściej postacie mroczne, skomplikowane, o zabarwieniu dramatycznym. Jest laureatką wielu prestiżowych nagród, m.in. Nagrody Aktorskiej na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, Grand Prix za rolę Alexandry del Lago w "Słodkim ptaku młodości", za rolę Myry Bolton w "Na początku był dom", oraz wielu trójmiejskich laurów, m.in. Nagrody Teatralnej Wojewody Gdańskiego za rolę Marii Liebiedkiny w "Biesach" oraz za kreację Janiny Węgorzewskiej w "Matce". W 2008 roku z rąk podsekretarza stanu w MKiDN Tomasza Merty odebrała Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Aktorka prowadzi zajęcia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Gdańsku oraz w Gdyńskiej Szkole Filmowej.Katarzyna A. Ostrowska - urodzona w Krakowie, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego (teatrologia). Autorka sztuk teatralnych i powieści fantasy "Naszyjnik z turmalinem", nad której drugą częścią obecnie pracuje. Dumna przyjaciółka dwóch wspaniałych wyżlic. Magii (Maniusi) i Darli (Danuty).