Tom drugi arcydzieła W.G. Sebalda, mistrza literacko-filozoficznej refleksji. W "Pierścieniach Saturna" prozaiczny spacer po angielskich peryferiach okazuje się być pretekstem do odbycia wyprawy w kosmos kultury Zachodu, a zarazem pytania o duchową kondycję człowieka na milenijnym rozdrożu.

Bezimienny narrator, figura wielokrotnie pojawiająca się w twórczości Sebalda, nie jest typowym turystą-amatorem, spragnionym estetyki prowincjonalnych krajobrazów. Jego obserwacje sięgają w głąb zrujnowanej architektury i opustoszałych miasteczek, aby dotrzeć do ich cywilizacyjnej duszy. Zachwycająca na każdym kroku sztuka erudycji, pozwala czytelnikowi odnaleźć więź z pozornie nieprzystającymi, obcymi sobie elementami kultury.

"Pierścienie Saturna" to opowieść, w której fakty, imaginacja i zapomnienie działają wobec siebie na równych prawach historii i służą wzajemnemu objaśnianiu własnych tajemnic. Z tych zależności, trochę na przekór melancholijnemu stereotypowi zbeletryzowanego eseju, Sebald wysnuwa refleksję, jeśli nie całkiem optymistyczną, to na pewno krzepiącą człowiecze pragnienie sensu. Pozorny chaos martwych reliktów kultury, oglądany z szerokiej perspektywy, okazuje się równie piękny, jak nieprzypadkowo wspomniane w tytule pierścienie Saturna.

W.G. Sebald był jednym z najbardziej przenikliwych pisarzy II poł. XX wieku, wyjątkowym badaczem kultury i literatem. Poważnie rozważano uhonorowaniem jego twórczości Nagrodą Nobla, której nie otrzymał ze względu na przedwczesną śmierć w wypadku. Obecnie jego pisarstwo cieszy się wzmożonym zainteresowaniem; w Polsce czytelnicy mogą zapoznać się z jego twórczością za sprawą świeżych przekładów jego dzieł m.in. "Austerlitz", "Opis nieszczęścia" czy "Pierścienie Saturna".