Alfred Nobel sformułował swój testament w sposób jasny: cały jego majątek miała otrzymać Szwedzka Akademia Nauk, której zadaniem byłoby dysponowanie pieniędzmi zgodnie z wolą spadkodawcy. Jak można było jednak przewidzieć, testament próbowali podważyć zarówno krewni zmarłego, jak i wiele osób ze Szwecji oraz pozostającej z nią wówczas w unii Norwegii. Nie cofano się nawet przed zarzutami, że z uwagi na stan umysłu Nobel nie był w stanie wyrazić swojej woli w sposób świadomy. Prawdziwą batalię o realizację testamentu zmarłego stoczyli jego bratanek Emanuel Nobel oraz współpracownik – Regnar Sohlmann. Jak wiadomo, obaj walkę tę ostatecznie wygrali. W 1900 roku powstała Fundacja Nobla, która zarządza spadkiem, przeznaczając odsetki od zgromadzonych pieniędzy na fundowanie corocznych Nagród Nobla.