Popow wybiera prezentację faktów i zdarzeń, unikając takiej interpretacji, która opowiada się za racjami którejś ze stron konfliktu, co wprawdzie utrudnia lekturę (poprzez nagromadzenie tych faktów), lecz zapewnia względnie obiektywną relację.
Sprzyja temu wykorzystanie nie tylko opracowań rodzimych historyków i politologów, lecz – w znacznym zakresie – literatury światowej.